|
Met
belangstelling heb ik in het vorige nummer het commentaar gelezen van Ross
Summerell en Greg Davies over dit onderwerp.
Ik weet dat er standaards zijn van rassen die zowel in witte als
zwarte kleurslag voor komen, waarbij de poot- en snavelkleur van de witte
variëteit blauw of leiblauw is, terwijl bij andere rassen de lichtere
kleurslagen een witte snavel en poten hebben en rode ogen, zoals bij de
Orpington, Minorca, Spaanse witwang en Javakriel. Waarmee ik wil zeggen dat
de Australische Standaards van toepassing zijn op alle kleurslagen die zijn
ontwikkeld. In geval van een witte variëteit kan er dus een concessie
gedaan worden aangaande de snavel-, poot- en oogkleur. De ‘purist’ zou
kunnen stellen dat alle kleurslagen Australorps dezelfde snavel-, poot- en
oogkleur etc. zouden moeten hebben en als dat geaccepteerd wordt, dan is
het een uitdaging om dat te verwezenlijken. Als Greg Davies gelijk heeft
met zijn opmerking dat dat ‘genetisch gezien’ niet haalbaar is, dan is een
compromis de beste oplossing.
De Australorp Club van Australië heeft nu een
standaardvoorstel gemaakt voor de witte kleurslag en houdt daarbij vast aan
de zelfde poot-, snavel- en oogkleur als bij de zwarte en blauwe
Australorp. Dat is hun goed recht, maar dat wil niet zeggen dat dat
landelijk gezien de voorkeur heeft. Er moet echt een debat komen over deze
zaak, gezien de eerder genoemde mogelijkheden die er zijn voor rassen met
zowel witte als zwarte kleurslagen.
Aangezien de witte variëteit van de Australorp
niet erkend is in de Australische Pluimvee Standaard, is het nuttig om
eerst een ‘tijdelijke’ standaard op te stellen voor de witte Australorp en
deze te laten circuleren onder de geëigende personen, zodat enige
overeenstemming kan worden bereikt.
De ‘Standaard van Perfectie’, zoals wij vroeger
onze pluimveestandaard noemden, is een beschrijving van het perfecte dier,
en het is de uitdaging om dat te bereiken, ook al is dat moeilijk of bijna
onmogelijk. Dat is de grootste uitdaging van het fokken van
tentoonstellingspluimvee en dat moet niet zomaar afgezwakt worden om
tegemoet te komen aan de grillen van diegenen die deze uitdaging te
moeilijk vinden. Nu er in Australië gesproken wordt over het uitgeven van
een tweede editie van de Australische Pluimvee Standaard, komen er als maar
meer verzoeken binnen om de standaards te wijzigen die ons zo vele jaren
als voorbeeld stonden; eerst via de Britse Pluimvee Standaard en vervolgens
via onze eigen Standaard.
Het probleem met de witte Australorp is een van
die problemen die we nu tegenkomen.
Tom Bowden, President van de Australische Pluimvee tentoonstellingsraad.
Noot van de
redactie:
De discussie
over de poot- en oogkleur van de witte Australorp en -kriel is voorlopig
gesloten, totdat het Australische Standaard Comité een beslissing heeft
genomen hoe de witte Australorp in het land van oorsprong in de standaard
opgenomen gaat worden. Zodra hier meer over bekend is, laten wij het u
weten.
|
