|
Foto’s boven:
Witte Australorpkrielen, Nederland. Foto: Klaas v.d. Hoek
Hier volgen wat
Australische reacties.
Van: Ross Summerell, National Secretary
"Australorp Club of Australia Inc."
Tot nu toe heb ik nog nooit een witte Australorp gezien,
alleen de krielen; hoewel ik er van op de hoogte ben dat 4 van onze
clubleden bezig zijn om ze op showkwalitiet te fokken.
In onze archieven hebben we veel oude foto’s van ‘grote’
witte Australorps, die tussen 1940 en 1950 gekeurd zijn op Koninklijke
Shows in Brisbane en Sydney. Commentaar werd destijds gegeven door Athol
Giles, die ongeveer zei dat dit perfecte Australorps waren met als enig
verschil de witte veren. Deze stam is nog aanwezig op boererijen in West
Queensland en met dit materiaal zijn de fokkers aan de slag gegaan. Ik ben
van mening dat deze fokkers hun taak serieus nemen en het is te hopen dat
ze er in slagen.
Met alle respect voor Engeland, moet ik toch zeggen dat
wij geen Britten zijn maar Australiërs en
we fokken Australorps, geen Orpingtons. Het waren de Australiërs die dit
ras gecreëerd hebben, maar dat wist u natuurlijk al.
Deze standaards zijn ontworpen door de Club, om zo dicht mogelijk bij de zwarte en de blauwe
Australorp te blijven. Er lopen op het ogenblik zo’n 200 witte dieren rond
en hoewel ze nog als zeldzaam beschouw worden, is dit toch de pootkleur
enz. die de fokkers besloten hebben.
Hierbij de voorgestelde standaardomschrijving voor de
witte Australorp. We hebben dus beslist
niet gekozen voor het volgen van de Orpington en rode ogen en witte poten
staan dan ook niet in de voorgestelde standaard.
Hopelijk heeft u hier iets aan.
Vriendelijke groeten,
Ross Summerell.
www.australorps.com
|
Voorstel
Standaard voor Witte Australorp Groot & Kriel
ter
overweging, door de Australorp Club of Australia Inc.©
Type,
stand, kop, nek, poten plus kwaliteit en soort bevedering precies
hetzelfde als in de Standaard van de zwarte en blauwe Australorp krielen.
Kleur:
Puur wit, zonder enige zweem van geel of koperkleur
Bek: Blauwachtig wit,
leikleurig of blank/hoornkleurig
Ogen: Zwart of donkerbruin,
bij voorkeur zwart. Het is essentieel
dat de ogen groot en bol zijn.
Kam, kinlellen en oorlellen
helder rood
Gezicht (kop): Bij voorkeur
helderrood. Om een donkere oogkleur bij de hennen te bekomen is een enigszins zwarte kop toegestaan.
Poten en tenen: Leiblauw.
Voetzolen: wit
Nagels: wit
Huid: wit
Puntenschaal:
Type en stand: 30
Kleur en bevedering 25
Kop
(ogen 15 en,
gezicht, kam en lellen 10 ) 25
Conditie 10
Poten en tenen 10
____
100
====
Ernstige fouten:
Rode ogen
Witte en / of rood-gele poten
Verder
dezelfde ernstige fouten als in de standaard van de zwarte en blauwe
Australorpkrielen.
|
|
 
|
 
|
|
Bovenstaande tekst en foto’s: © copyright of the Australorp
Club of Australia Inc.
|
|
|
Van Greg Davies
ontvingen wij het navolgende commentaar:
Witte Australorps - hoe zouden die er uit moeten zien?
Mag ik mijn gedachten hierover uitspreken:
· Of we
het nu toe willen geven of niet, de Australorps stammen écht af van Orpingtons van de stam van Cook (niet
van de losbevederde stam van Partington, die waren van geen nut als
leghennen). In wezen is er geen enkel ras
van Engelse komaf met witte bevedering dat iets anders heeft dan witte
poten en rode ogen…..feitelijk is de Aziatische Langshan het enige ras wat
ik kan bedenken met donkere poten en witte veren. Hoewel ik het argument
begrijp dat we Australiërs zijn en geen Engelsen, moet ik er toch op wijzen
dat de Australorp beslist zijn oorsprong heeft in de Britse Orpington. Om
die reden moeten….jawel, MOETEN…. alle Australorps tot op zekere hoogte
Orpington bloed voeren, anders kunnen ze simpelweg geen Australorps zijn.
· Het
lijdt geen twijfel dat de Australorp heel aardig leek op dat wat Cook voor
ogen had (de houtsnedes
in zijn boek: ‘Fowls for the times’ leken zeer veel op de Australorps).
Cook wilde een ras creëren met uitstekende nuteigenschappen, maar wat ook
gemakkelijk raszuiver te fokken was. Iedere echte kippenfokker zal je
kunnen vertellen dat het vrijwel onmogelijk is om een aantal jaren
achtereen witte kippen met zwarte poten te fokken, zonder dat er zwart in
het dons of in het gezicht zal komen. Dat heeft te maken met de
erfelijkheid. De Australorp was uitverkoren om het beste nutras te worden,
niet enkel vanwege zijn goede eigenschappen, maar ook vanwege het feit dat
hij raszuiver vererfde, jaar na jaar.… dé eigenschap van een perfect
nutras. Deze donker-potige witten zullen deze eigenschap missen en zodanig
verzaken aan de beste Australorp eigenschap. Kort gezegd, de witten zullen
nooit nutkippen zijn.
· Zeggen
dat de donkere poten van de witten het dichtst bij de standaard blijven,
vind ik wat misleidend. De meeste rassen die in de zwarte en witte
kleurslag voorkomen, hebben andere pootkleuren…. Minorca’s, Naakthalzen,
Orpingtons, Spaanse witwangen en Faverolles,
om er maar eens een paar te noemen. Ook hier geldt: al deze rassen waren,
ooit, geweldige nutrassen. Toch hebben hun creators nooit geprobeerd om
alle kleurslagen dezelfde oog- en pootkleur te geven. Ze wisten wel dat dit niet met succes gedaan kon worden. Zelfs
bij ons Australische vechthoen is de pootkleur afhankelijk van de
veerkleur.
· De
voorgestelde standaard is ook
tegenstrijdig. Een van de mooiste punten van de Australorp is zijn felrode
gezichtshuid, maar in deze standaard wordt er een hoeveelheid
zwart toegestaan. Als het de bedoeling is dat de witten, behalve in
veerkleur, zo veel mogelijk op de zwarten lijken, gaan we dan straks ook
zwarte koppen toestaan bij de zwarten? Zoals ik het zie, kan je hiermee dus
twee kanten uit….óf we maken de standaard van de witten helemaal hetzelfde
als die van de zwarten, óf we kijken eens in onze geschiedenisboeken om te
zien wat onze voorvaderen deden toen ze de meeste van onze mooie, oude
rassen maakten, en waarom ze dat deden. Er waren goede redenen om het te
doen zoals zij deden….zij zorgden ervoor
dat het productieve dieren waren die jaar in
jaar uit zuiver doorfokten. En dat deden ze, heel goed zelfs!
Kortom, de Australorp is een directe afstammeling van
Cook’s Orpington en zou als zodanig gestandaardiseerd
moeten worden met dezelfde kleuren en eigenschappen. Het is onzin om een
kleur te gaan fokken die vrijwel onmogelijk zuiver kan blijven door de
jaren heen, en de oudgedienden die onze rassen perfectioneerden, beseften
dat destijds al, net zoals wij nu hun kennis moeten erkennen. Ik blijf
herhalen, dat het onmogelijk is om witte kippen met donkeren poten te
fokken die door de loop van jaren hun juiste kleur behouden. Als keurmeester
zou ik zeker iedere Australorp met een zwart gezicht stevig terugzetten in
predikaat, of dat nu een zwarte of en witte is. Bovendien, zoals gezegd,
een van de eigenschappen van een nutras is dat er zo weinig mogelijk
miskleuren gefokt worden…..als we dieren moeten gaan gebruiken met echte
‘fouten’ , zoals de roetkop, enkel maar om de donkere oogkleur te behouden
(in een kleurslag die niet bedoeld is om donkere ogen te hebben) dan kunnen we niet zeggen dat deze Australorps de gewenste
nuteigenschappen bezitten. (Ongeacht of dat nu gaat over groot of kriel) Ik
denk dan ook dat dat precies de reden is waarom ze na de jaren 30 verdwenen
zijn.
Ik ben van mening dat er eerst maar
eens een stevig, open debat aangaande dit onderwerp moet komen, voordat
deze standaard opgesteld kan gaan worden. Het is makkelijk om een standaard
op te stellen passend bij de tegenwoordige dieren. Maar het is op de lange
duur veel wijzer om te kijken naar de basisgenetica van de kleur en de
fokmethoden; meng dat dan een beetje met
een goede dosis historie en maak dán een gepaste standaard. Kortom, fok
naar de standaard, maar verlaag niet de standaard om een ‘fout’ ras
tegemoet te komen.
Ik heb deze discussie doorgegeven aan een aantal mensen
hier die connecties hebben met enige al zeer oude (en succesvolle) ex-
Australorpfokkers, met het verzoek om
enige inbreng en herinneringen aangaande de vroegere witte kleurslag, die
zij misschien gezien hebben of wie weet, zelf gefokt. Ik zal het laten
weten als ik antwoord heb gekregen.
Groeten uit Queanbeyan, Australia.
Greg Davies greggles@internode.on.net
|
